Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu

  WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA AUTYSTYCZNEGO W PRZEDSZKOLU 

 Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które pojawia się we wczesnym dzieciństwie, zwykle przed upływem 3 roku życia. Występuje u 15-ga dzieci na 10 000 urodzeń, zdecydowanie częściej u chłopców niż u dziewczynek. W niektórych przypadkach autyzm ujawnia się już u dzieci w wieku niemowlęcym. Dzieci te nie nawiązują kontaktu wzrokowego, nie odwzajemniają uśmiechu, bronią się przed dotykiem, nie lubią przytulać się do osób bliskich, często wpatrują się w przestrzeń. U większości dzieci dotkniętych autyzmem problem staje się widoczny około drugiego roku życia dziecka, gdy ujawniają się zaburzenia mowy, brak umiejętności zabawy, nawiązywania kontaktów społecznych.

                           

Wskazania do pracy z dzieckiem:

- praca nad rozwojem umiejętności dnia codziennego przez naśladowanie;

- wdrażanie do większej samodzielności w zakresie czynności samoobsługowych;

- ukazywanie związku między nabywanymi umiejętnościami a ich znaczeniem poprzez wykorzystanie ich w konkretnych codziennych sytuacjach;

- usprawnianie umiejętności koncentracji uwagi;

- wydłużanie czasu koncentracji uwagi;

- poszerzanie zestawu ćwiczeń o zabawy ruchowe, muzyczno-ruchowe oraz wzbogacanie zestawu pomocy dydaktycznych o nowe atrakcyjne i nieznane dziecku;

- stymulacja polisensoryczna,

- somatognozja: kształtowanie poczucia schematu własnego ciała i orientacji w przestrzeni

- ćwiczenia relaksacyjne.

Głównym celem edukacji dziecka z zaburzeniami autystycznymi jest rozwijanie jego autonomii, jego personalizacja i socjalizacja, a także - w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości - wyposażenie w takie umiejętności i wiadomości aby :

  • mógł porozumiewać się z otoczeniem w jak najpełniejszy dla siebie sposób, werbalnie lub pozawerbalnie,
  • zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,
  • był zaradny w życiu codziennym adekwatnie do własnego, indywidualnego poziomu sprawności i umiejętności oraz miał poczucie sprawczości,
  • mógł uczestniczyć w różnych formach życia społecznego, znając i przestrzegając ogólnie przyjętych norm, zachowując przy tym prawo do swojej indywidualności.

 

 

mgr Elżbieta Wencel  - pedagog projektu "Mały człowiek - wielkie nadzieje na lepszą przyszłość"