Terapia integracji sensorycznej

Terapia Integracji Sensorycznej

W latach  sześćdziesiątych amerykanka Jean Ayres psycholog, pedagog specjalny i terapeutka zajęciowa wykazała znaczenie trzech podstawowych systemów zmysłowych, tj. systemu dotykowego, czucia głębokiego (czucia własnego ciała) oraz układu przedsionkowego (zwanego zmysłem równowagi) w procesie prawidłowego rozwoju dziecka. W oparciu o podstawy z zakresu fizjologii, neurologii oraz psychologii opracowała założenia teoretyczne i praktyczne nowej, kompleksowej, polisensorycznej metody terapii – Integracji Sensorycznej. Metoda ta jest skuteczną formą terapii w szeroko rozumianych opóźnieniach rozwoju psychoruchowego.

Integracja sensoryczna, według Jean Ayres, jest procesem, podczas którego następuje organizacja wrażeń zmysłowych dostarczanych do naszego organizmu tak, aby mogły być wykorzystywane w celowym działaniu.

Z rozwojem integracji sensorycznej wiąże się całokształt funkcjonowania człowieka.      

 

W grupie przedszkolnej  dla dzieci autystycznych prowadzona jest  terapia SI.

Terapia SI ma na celu poprawienie jakości i organizacji sensorycznej oraz wytworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej (tzw. informacji zwrotnej).

Podczas terapii Integracji Sensorycznej odbywa się stymulacja ośrodkowego układu nerwowego. Stosowane ćwiczenia zawsze są dobrane do aktualnych możliwości psychoruchowych dziecka, po wnikliwej diagnozie. Podczas terapii nie uczy się wykonywania konkretnych czynności, lecz poprzez wzorce ruchowe powoduje się właściwe przetwarzanie informacji sensorycznych.

Zajęcia w formie zabaw ruchowych prowadzone są na dużej sali wyposażonej w sprzęt do stymulacji systemów: przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego oraz pomoce do usprawniania układów: słuchowego, wzrokowego, węchowego, a  także w oparciu o sprzęt w Sali Doświadczania Świata.

Artykuły